Rimboe, Strand en feest in Cartagena

Vanaf Bogotá zijn we vorige week naar Santa Marta gevlogen. Op ruim een uur rijden van de luchthaven lag ons "nature hotel" voor de volgende 5 dagen. En nature it was! Vanaf de receptie (een klein gebouwtje aan een weggetje) werden we naar ons hutje gebracht via een pad langs palmbomen en andere prachtige bloemenstruiken. De locatie aan het strand, de geluiden van vogels en krekels en de "cabaña", een rond hutje met palmboom-bladeren-gevlochten-dak en buiten-badkamer, gaf ons een ultiem gevoel in de jungle te wonen: geweldig! (Op de muggen na dan, muggenspray 3 x per dag!). Soort glamping...We kwamen dagelijks hagedissen, leguanen en eekhoorns tegen en spotten hier en daar een bijzonder gekleurd vogeltje.

We hebben vanuit Koralia twee tours gedaan: 1 naar de Don Diego rivier, waar we in opblaasbare banden kilometerslang over de (langzaam stromende en ondiepe) rivier werden meegevoerd, tot we bij de zee en het strand uit kwamen. Onderweg nog wat apen en overstekende koeien gespot.

De 2e tour ging naar National Park Tayrona, een niet te missen natuurpark in Colombia. Prachtige jungle in combinatie met verlaten stranden. Einde dag was het weer volop genieten aan ons eigen strand, waar de groten genoten van Piña Colada en zonsondergang, terwijl de kleintjes in hun blote billen rondhuppelden met stokken, stenen (hun telefoons ;-) en tussendoor lekker een hapje zand namen. Genieten! Dat het personeel van het hotel lag te slapen in hangmatten totdat je iets van ze wilde, we bij het eten moesten bedelen om ook onze kinderen een portie eten te brengen (!), (we mochten blij zijn als we 1 sneetje brood kregen bij ´t ontbijt) namen we dan maar voor lief, de plek was té relaxed!

Na een paar dagen als Tarzan, Jane, mini-Jane en blue lagoon-baby geleefd te hebben zijn we dinsdag naar Cartagena gereisd (4,5 uur rijden). De reis ging weer voorspoedig. In Cartagena hadden we een appartement, omdat het ons lekker leek na al die hotels, even "op onszelf te zijn". Haha. Dat pakte iets anders uit. Er bleek wat personeel in het appartement te wonen. Die wel ons ontbijt wilden maken enzo, maar dat wilden we nou juist zelf doen. En dat je dan ´s avonds in bed ligt en naar de tv van dat personeel zit te luisteren....en dat je dan ´s ochtends je slaapkamer uitloopt en er 2 man voor je deur staat, alsof ze stonden te luisteren wanneer we wakker zouden worden!! Tijdens het ontbijt op "ons terras" werd er driftig om ons heen gebezemd en gepoetst. Wanneer we van een afstand de keuken inkeken waren er ogen op ons gericht. Freaky! We voelden ons totaal niet op ons gemak. Nadat Lau is gaan melden dat we toch echt bewust voor privacy hadden gekozen en daarom het appartement hadden gehuurd, bleek dat het onmogelijk was om "ons alleen te laten". Snips daadkracht in combinatie met Lau d'r Spaans: binnen een paar uur waren we vertrokken en hadden we een geweldig mooi hotel in het centrum van koloniaal Cartagena geregeld. Dag appartement. Hallo fijn hotel. Met zwembad op het dak. Meisjes blij. Wij blij.

Cartagena is prachtig. De koloniale kleurrijke gebouwen, schitterend versierde balkonnetjes en schattige pleintjes waar koetsjes staan te wachten op toeristen. Zo leuk, dat we al 2 ritjes hebben gemaakt (op verzoek van Gina). Het tweede ritje in de avond was romantiek ten top: Alles mooi verlicht, oranje gekleurde lucht, roerigheid van straatverkopers en het geluid van paardengetrappel op straat. We eten in leuke restaurantjes, bezoeken wat barretjes en wandelen in laag tempo langs de vele boetiekjes. Af en toe een ochtendje badderen in het zwembad en dan weer op pad.

Cartagena is een prachtig eindpunt van deze geweldige reis die eindigt met Caribische sfeer.

Gisteravond heeft Arnaud DE wedstrijd tegen Spanje in een cafeetje om de hoek bijgewoond, waar ook wat Spanjaarden zaten ;-). Lau in de hotelkamer met tv zonder geluid (meisjes sliepen). Wat een overwinning! Daar hebben we ´s avonds wat op gedronken. En vanochtend werden we bij het ontbijt toegejuicht door het personeel (en die ene Spanjaard zat erbij te lachen als een bok die brandnetels vreet).

Vandaag de laatste dag, morgen vliegen we naar huis: dubbel gevoel, want hoewel thuiskomen altijd fijn is, kunnen we moeilijk afscheid nemen van deze geweldige momenten met z'n vieren. We hebben weer een droom waargemaakt, het super fijn gehad met elkaar en een bijzonder mooi land gezien.

'Colombia: the only risk is wanting to stay'

Tot maandag,

Arnaud, Laura, Gina & Coco.